Η Καλαβρία είναι η περιοχή που βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της ιταλικής χερσονήσου, στην άκρη της μπότας ανάμεσα στην Καμπανία, την Λουκανία και την Σικελία. Είναι μια κυρίως ορεινή περιοχή, επειδή διασχίζεται από την οροσειρά των Απεννίνων, και τα κεντρικά μέρη της είναι σκεπασμένα από δάση, την Μεγάλη Σίλα (Sila
grande) και την Μικρή Σίλα (Sila
Piccola, από τα λατινικά Silva
= δάσος).
Οι πρόγονοι του καλαβρικού λαού είναι οι αρχαίοι Έλληνες, οι Ιταλικοί (οι Βρούτιοι) και μετά οι Ρωμαίοι και οι Βυζαντινοί. Μετά την νορμανδική κατάκτηση η Καλαβρία ανήκε, όπως και οι άλλες περιοχές της Κάτω Ιταλίας, στο Βασίλειο της Νεάπολης, μέχρι το 1860 περίπου, το έτος κατά το οποίο η Κάτω Ιταλία προσαρτήθηκε στο Βασίλειο των Σαβόϊων. Εξ αιτίας των συχνών επιθέσεων των Αράβων εναντίον των οικισμώς που βρισκόντουσαν στην Ιονική και στη Τυρρινική θάλασσα, οι κατοικοί τους έπρεπε συχνά να καταφεύγουν στα απρόσιτα βουνά στο κέντρο της χερσονήσου. Γι’ αυτό σήμερα πολλοί απ’ τους οικισμούς στις παραθαλάσσιες περιοχές έχουν ένα κάτω κι ένα πάνω μέρος.
Η σημερινή Καλαβρία αποτελείται από τις επαρχίες Κοσέντσας (Cosenza), Καταντζάρου (Catanzaro), Κρότωνα (Crotone), Ρήγιου (Reggio
Calabria) και Βίμπου Βαλέντιας (Vibo
Valentia). Αν και δεν είναι μεγάλη οικονομική δυναμή, αν την συγκρίνουμε με άλλες περιοχές της Ιταλίας, η
Καλαβρία έχει να προσφέρει υπέροχες φυσικές, αρχιτεκτονικές
και πολιτιστικές ομορφιές που είναι η σύνθεση της αρχαίας ιστορίας της και που την κάνουνε μια πολύ πλούσια και μοναδική περιοχή. Είναι σημαντικό ν’ αναφέρουμε και την αλβανική (arbëresh), την ελληνική (γραικανική) και την οκτσιτανική εθνογλωσσική μειονότητα, που μαζί αποτελούν το 10% όλων των Καλαβρών, και που δίνουν μια πρωτότυπη και ανυπολόγιστη συμβολή στον πολιτισμό της περιοχής. Είναι η αγαπημένη μου περιοχή της Ιταλίας, ίσως περισσότερο απ’ το Σαλέντο, κι αξίζει τον κόπο να την επισκεφτεί κανείς...